Een fijne(re) buurt en leefomgeving

Het is blijkbaar typisch iets voor een landelijke gemeente: het opstoken van huishoudelijk afval of verbranden van afval in de tuin. Als je op winteravonden door sommige wijken wandelt of hardloopt slaat je steevast de walm van brandend plastic in je gezicht. Ik heb het niet over de rook van droog, onbehandeld hout in een goed trekkende kachel, maar van burgers die hun plastic, pampers van de kleinkinderen en weet ik veel wat voor rotzooi opstoken. Ook sommige landbouwers maken er een sport van hun landbouwfolie op te stoken. Fijn stof en CO2 van een houtkachel, tot daar aan toe, maar de KANKERverwekkende stoffen die bij het stoken van dat afval vrijkomen, worden ingeademd of belanden uiteindelijk in de kippenwei of moestuin. Ik kan begrijpen dat dit net als sluikstorten een randverschijnsel is van het betalend maken van afval, maar het is een regelrechte aanslag op de gezondheid van heel de buurt. Een klacht indienen bij de politie ligt moeilijk, want het blijven natuurlijk je buren. Nochtans is het in het Duitsland zo dat er een register is van kachels bij particulieren, en daar gaat men steekproefsgewijs met meetapparatuur rond in de wijken om de rook te analyseren. PCB's erin en de overheid komt je toestel in beslag nemen. Het bijhouden van containerparkbezoeken en een controle op de quota van de grijze container kan in combinatie met een anoniem meldpunt hiervoor een goede indicatie zijn van de probleemgevallen. Ik ben niet voor het big brother principe, maar als ik moet kiezen tussen kanker of een bemoeiende overheid, dan toch liever het laatste.